Dam tot Damloop 2018 - Evelyn

Een kletsnatte en frisse dag, maar toch een sfeervolle Dam tot Damloop.  Het was een spontane beslissing om mee te doen, toen Machteld deze week haar startnummer aanbood. Toen zag ik nog een zonnige zondag voor me. Dat werd het niet, maar het was er niet minder leuk om.

Het is een gigantisch evenement en superstrak georganiseerd. Op het busstation aan de IJzijde van Amsterdam Centraal stonden rijen met vrachtwagens klaar om onze kleding mee te nemen naar Zaandam. Tasje ingeleverd zonder in de rij te hoeven staan. Nog even getreuzeld in de stationshal omdat het buiten inmiddels was gaan regenen. De meeste lopers hadden zich gehuld in wegwerp-poncho’s of vuilniszakken. Sommige bevallig uitgesneden met mooie V-halzen.

In het startvak heb ik maar gezellig meegehuppeld en gezwaaid met de mensen die vanaf een podium de warming up verzorgden. Zo kreeg ik het nauwelijks koud. Precies om 11 uur klonk het startschot voor onze startgroep. Inmiddels was het écht gaan regenen. Gelukkig liepen we na een paar honderd meter al de IJtunnel in. Droog en warm. In de andere tunnelbuis waren festiviteiten ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de IJtunnel. Een tussendeur ging open, en een groepje bezoekers mocht ons van achter een balustrade bekijken. Ik voelde me een atrractie.

In Amsterdam Noord was het een feestje. Veel muziek, vlaggetjes, uitpuilende cafeetjes en her en der dappere toeschouwers onder paraplu’s of van top tot teen in regenpakken gehuld. Na de mooie straatjes van Noord is er even een wat saaier stuk, en dan loop je Zaandam alweer in waar de muziek zo mogelijk nog harder stond.

Ik liep heerlijk relaxed, steady tempo. Ik had bedacht dat ik 05:30 per km wilde lopen, met eventueel een versnelling aan het eind als ik daar zin in had. Dan zou ik ongeveer 1,5 uur nodig hebben voor de 16,1 km. En dat ging prima. Tot de 13 kilometer was mijn snelste kilometer 05:21 en de langzaamste 05:34. Daarna nog even wat harder (rond de 05:10) en zo kwam ik met een eindtijd van 01:27:10 lekker moe maar niet uitgeteld over de finish.

Bij mijn vorige DtD loop (in 2009) vond ik het erg druk: de hele 16 km had ik het gevoel dat ik voor de voeten gelopen werd, terwijl ik zelf weer andere lopers voor de voeten liep. Dat was nu helemaal niet zo. Misschien door de gunstige starttijd: voor mij liepen immers alleen maar snelle wedstrijdlopers. Daar had ik in elk geval geen last van 😊

Anderhalve kilometer voor het eind stond Noortje die onlangs naar Zaandam verhuisd is, en nu langs het parcours woont. Weggedoken in een paarse regenjas, waardoor ik haar eerst niet eens herkende hoewel ik wist dat ze er zou staan. Ze had zelfs een bloemetje voor me! Dat was de kers op de taart.

Zo liep ik met een bosje bloemen richting de finish. 

De laatste kilometer echt heel veel publiek. Superleuk. Na de finish kreeg ik het natuurlijk onmiddellijk koud. Mijn kleren waren volledig doorweekt. Gelukkig ging het ophalen van de tas ook weer supersnel. Echt, wat een organisatie. En die arme vrijwilligers stonden daar in de stromende regen zonder afdakje.

Gauw naar het station gejogd, door de shoppende menigtes op de Zaandamse winkelstraat heen. Zes minuten in de trein naar Sloterdijk, 12 minuten hardlopen naar huis, en daar wachtte de warme douche.

Ik ben weer helemaal enthousiast over deze loop. Volgend jaar weer.

- Evelyn