Spartathlon 2018 - Wilma

YES I made it again. 

Bij het Kanaal van Corinthe. Foto  Henri Thunissen

De vijfde finish op de Spartathlon in 33 uur en 51 min. Wat een belevenis weer. Dat het regende was nog tot daar aan toe. Ik heb geen moment de moed verloren en bleef me verbazen over de power in mijn lijf. 

Smiling in the rain. Foto  Henri Thunissen. 

Maar het venijn zat 'm echt in de staart. Toen we nog 19 km te gaan hadden, kregen we het zwaar te verduren met windvlagen waar ik niet tegenop kon. Op een gegeven moment ben ik zelfs weggeblazen naar de rechterkant van de weg. Van schrik heb ik toen wel even een traan gelaten, maar daar was een redder in nood. Een loper greep me vast en nam me zo'n 2 km mee op sleeptouw. Totdat we aansloten bij een andere loper, een Engelsman. Ik ben vervolgens bij hem aangehaakt en samen zijn we als een treintje en soms hadnd in hand richting de finish gegaan. 

Wat een ravage was er onderweg, omgevallen struiken, dakpannen van de daken, omgewaaide reclameborden. Toen we bijna in Sparta waren, liepen we beschut en maakten we er samen een prachtig slotstuk van. Mijn Engelse redder wilde zijn PR wel verbeteren. Dat hield in dat we in 45 minuten nog 5,5km moesten afleggen. Onderweg pikten we nog een Finse loopster op en liepen we voluit naar de finish. Zo vlot heb ik nog niet eerder naar Leonidas gelopen. 

Helaas is de trofee gebroken, dus zal ik volgend jaar weer terug moeten. Kijk er nu al naar uit.

- Wilma

================================

Berichten onderweg:

28sept 17.11u: Wilma heeft de eerste 1001,1 km in de pocket. Ze passeerde C/P 28 om17.08 uur. Super, super Wilma. Op naar de volgende 23,3 km voor C/P 35. Daar moet ze dan uiterlijk om 22uur Nl tijd gepasseerd zijn.

28sept 20.17u: En ja hoor Wilma heeft de helft erop zitten(123,3 km) Zojuist om 20.15 is ze C/P 35 gepasseerd . Ze had nog tijd tot 22.00 uur hiervoor dus die gaat blijkbaar nog als een speer. Sterkte Wilma in die donkere natte nacht op naar C/P 43 dan heb je er 148,3 gelopen.

28sept 22.12u: Jammer dat op C/P 43 de passagetijden van alle lopers niet doorgegeven worden alleen van de 3 snelste lopers. Pas op C/P 47 (de voet van de Sangapas) wordt Wilma weer zichtbaar. Dan heeft ze 159,5 km in de benen met uiterste passagetijd van 04u10. Ik weet niet of ik dan wakker ben maar wie weet heeft iemand van ons een wakker moment vannacht om even haar situatie te bekijken.

29sept 04:22u: Wilma is het checkpoint bij 171 km gepasseerd. De winnaar is al binnen! 

29sept 08.05u: Ze is C/P 60 gepasseerd. Wat super toch van haar. Benieuwd voor later haar verhaal te horen over de afgelopen nacht. Zet hem op Wilma.
Op de livestream kun je zien dat het echt verschrikkelijk weer is daar in Sparta. Hevige regen en wind.

29sept 12.53u: Wilma is  C/P 69 gepasseerd. Nu nog 20 zware kilometers te lopen naar de voeten van Leonidas. Go Wilma, go, je hebt er nog 5 uur voor maar voor die tijd ben jij natuurlijk al binnen.

29sept 15.51u: Ja ik zie Wilma staan op finishtijd van 15.51.27 . Ze is daarmee de 130e allround en een gedeelde 10 plaats van de vrouwen. Wilma beste Nederlandse/Nederlander (slechts twee van de tien Nederlandersgefinished). 
Topprestatie, diepe buiging. Van harte gefeliciteerd superkanjer. 

De IJmuiden Kust Trail - Frank

Op de dag dat Wilma voor de 5x de Spartatlon uitliep, een prestatie waar een gewone loper zich in zijn stoutste dromen nog geen voorstelling van kan maken, deed ik ook weer eens aan een loopje mee. De IJmuiden Kust Trail, in de noordhoek van het Nationaal Park Zuid Kennemerland. 

Ik had me door de marketing termen van de organisatie laten verleiden tot de middenafstand (mini-trail van 24km) maar in een vlaag van zelfinzicht dit de dag tevoren naar de Start-to-trail van 16km veranderd, was een goede zet gezien de vorm van de dag. 
Start en finish op de atletiekbaan van SV Suomi in Driehuis, waar ik Wilma nog wel eens op een 24 uur heb aangemoedigd. Goede organisatie, gezellige loop. 
Wel liepen ze allemaal meteen bij me weg, een vreemde ervaring. Hierdoor was het als mijn eigen weekend loopjes zelf in de duinen, alleen waren er bordjes en linten met route. Mooie route, zeer afwisselend, paar keer slootje springen, fijne slingerpaden, het laatste stuk was zelfs van bouillonanterige allure vond ik. Halverwege haalde ik 3 mensen in, en op de laatste paar km voegde de langere afstanden zich bij ons parcours. 
In de einduitslag was ik 102 van 122, die andere 18 heb ik nooit gezien. 

Kan het een ander jaar eenieder die van trail houdt aanraden, de zelfde organisatie (mudsweattrails) doet eind oktober trouwens ook een trail bij Schoorl (10, 17 en 35km).

- Frank

Dam tot Damloop 2018 - Evelyn

Een kletsnatte en frisse dag, maar toch een sfeervolle Dam tot Damloop.  Het was een spontane beslissing om mee te doen, toen Machteld deze week haar startnummer aanbood. Toen zag ik nog een zonnige zondag voor me. Dat werd het niet, maar het was er niet minder leuk om.

Het is een gigantisch evenement en superstrak georganiseerd. Op het busstation aan de IJzijde van Amsterdam Centraal stonden rijen met vrachtwagens klaar om onze kleding mee te nemen naar Zaandam. Tasje ingeleverd zonder in de rij te hoeven staan. Nog even getreuzeld in de stationshal omdat het buiten inmiddels was gaan regenen. De meeste lopers hadden zich gehuld in wegwerp-poncho’s of vuilniszakken. Sommige bevallig uitgesneden met mooie V-halzen.

In het startvak heb ik maar gezellig meegehuppeld en gezwaaid met de mensen die vanaf een podium de warming up verzorgden. Zo kreeg ik het nauwelijks koud. Precies om 11 uur klonk het startschot voor onze startgroep. Inmiddels was het écht gaan regenen. Gelukkig liepen we na een paar honderd meter al de IJtunnel in. Droog en warm. In de andere tunnelbuis waren festiviteiten ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de IJtunnel. Een tussendeur ging open, en een groepje bezoekers mocht ons van achter een balustrade bekijken. Ik voelde me een atrractie.

In Amsterdam Noord was het een feestje. Veel muziek, vlaggetjes, uitpuilende cafeetjes en her en der dappere toeschouwers onder paraplu’s of van top tot teen in regenpakken gehuld. Na de mooie straatjes van Noord is er even een wat saaier stuk, en dan loop je Zaandam alweer in waar de muziek zo mogelijk nog harder stond.

Ik liep heerlijk relaxed, steady tempo. Ik had bedacht dat ik 05:30 per km wilde lopen, met eventueel een versnelling aan het eind als ik daar zin in had. Dan zou ik ongeveer 1,5 uur nodig hebben voor de 16,1 km. En dat ging prima. Tot de 13 kilometer was mijn snelste kilometer 05:21 en de langzaamste 05:34. Daarna nog even wat harder (rond de 05:10) en zo kwam ik met een eindtijd van 01:27:10 lekker moe maar niet uitgeteld over de finish.

Bij mijn vorige DtD loop (in 2009) vond ik het erg druk: de hele 16 km had ik het gevoel dat ik voor de voeten gelopen werd, terwijl ik zelf weer andere lopers voor de voeten liep. Dat was nu helemaal niet zo. Misschien door de gunstige starttijd: voor mij liepen immers alleen maar snelle wedstrijdlopers. Daar had ik in elk geval geen last van 😊

Anderhalve kilometer voor het eind stond Noortje die onlangs naar Zaandam verhuisd is, en nu langs het parcours woont. Weggedoken in een paarse regenjas, waardoor ik haar eerst niet eens herkende hoewel ik wist dat ze er zou staan. Ze had zelfs een bloemetje voor me! Dat was de kers op de taart.

Zo liep ik met een bosje bloemen richting de finish. 

De laatste kilometer echt heel veel publiek. Superleuk. Na de finish kreeg ik het natuurlijk onmiddellijk koud. Mijn kleren waren volledig doorweekt. Gelukkig ging het ophalen van de tas ook weer supersnel. Echt, wat een organisatie. En die arme vrijwilligers stonden daar in de stromende regen zonder afdakje.

Gauw naar het station gejogd, door de shoppende menigtes op de Zaandamse winkelstraat heen. Zes minuten in de trein naar Sloterdijk, 12 minuten hardlopen naar huis, en daar wachtte de warme douche.

Ik ben weer helemaal enthousiast over deze loop. Volgend jaar weer.

- Evelyn