Ik hou wel van tradities, en meedoen aan de Mescherbergloop zo net voor kerst, begint er na drie keer al echt één te worden. We vertrokken met z'n drieën (Margje, Magda en ik) vanuit een zonnig maar op plekken spiegelglad Amsterdam. Jet en Simone konden helaas toch niet mee, dus we waren met een bescheiden delegatie dit keer.
Tot vlak voor Eindhoven bleef de zon schijnen, maar toen werd het mistig en later gewoon zwaarbewolkt. Helaas geen blauwe luchten in Zuid-Limburg. Wel fris! Een paar graden boven nul.
We waren mooi op tijd in Eijsden. Vanaf het station is het tien minuten lopen naar de start van de loop. Ideaal. Startnummers opgehaald, even ingelopen op de voetbalvelden en toen was het zover. de 15,6 km, waar Margje en ik voor stonden ingeschreven, mocht van start. Magda, die de 10km deed, startte tien minuten later. Een gele motor met "Press" erop reed voor de snelle jongens uit, het leek de Tour de France wel.
Margje liep gelijk een wat hoger tempo, dus die was ik al snel uit het zicht verloren. Na een kilometer asfalt (waar je o.a. de A2 oversteekt), draait de route een glooiend weiland in en vanaf dat moment is het gewoon genieten. Zo afwisselend, op en neer, langs kleine paadjes, over hele diepe holle wegen, door een klein dorpje, en natuurlijk de steile trappen de Mescherberg op.
Het was dit jaar wel heel erg modderig. Meer dan vorige keren. Dus dat was oppassen geblazen en soms flink glibberen. Die fijne Limburgse klei bleef onder m'n schoenen plakken, als plaksneeuw, waardoor ik niet veel grip meer had. Maar het ging allemaal goed.
Heel relaxed in een lekker tempo doorgelopen. Bij de drinkposten even stilgestaan om een slokje ijskoud water te drinken, dan weer verder. Ik kreeg het lekker warm, maar niet té warm; soms voelde je ineens een windvlaag en was ik blij met m'n muts en handschoenen.
Zo'n twee kilometer voor het einde zag ik ineens een bekend silhouet voor me: Margje. We moesten nog een modderpaadje en een stukje over de weg, en dat hebben we lekker samen gelopen. Omdat we allebei dachten dat de ander er nog een eindsprintje uit wilde persen, gingen we het laatste stuk steeds harder zodat we de laatste 500m meer dan 12km per uur hebben gelopen en in volle vaart samen over de finish kwamen. Onze eindtijd was 1:37. Voor mij verreweg de langzaamste editie van de drie, maar ook de modderigste.
Magda was er al, die had zich goed staande gehouden in de modder en vond het ook een mooie loop. En toen was het tijd voor koffie met vlaai (voor mij) en Belgische biertjes voor Margje en Magda, want ja, dat is allemaal uitstekend geregeld daar in de feesttent!
Het was weer een heerlijke dag, ik wil volgend jaar wel weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten