Help Website, Foto's, Verslagen

zondag 23 februari 2020

24-uursloop Aalter 2020 - Wilma


Aalter – 22 feb 2020 – 18e 24 uursloop – 197,4 km 
Weer scheef lopend geëindigd, na twee dagen nog steeds enorm gevoelige voetzolen en spierpijn in mijn rechterzij, vastgesteld dat de appelmoesjes amper zoden aan de dijk zetten als je honger hebt en nog nooit zoveel pasta gegeten als deze keer. 
Bij de marathon hebben lopers  vaak de wens om deze afstand binnen de vier uur af te leggen. Bij 24 uurslopen geldt de 200+km grens. Ik was deze keer, volgens mij, goed genoeg getraind om dat te halen. En ondertussen hoopte ik op een eindstand van 212km zodat ik voor de komende drie jaar zonder loting mag deelnemen aan mijn jaarlijkse uitje, de Spartathlon. Maar beide doelen zijn niet behaald.
Ik had een plan, de eerste 6 uur, 10 km per uur en daarna wat afzakken . Maar dat afzakken ging wel erg snel. Ik kwam zowat niet vooruit. Werd zelfs duizelig, twee zouttabletjes hielpen wonderbaarlijk snel. Maar ondertussen was Steffie, met wie ik opliep, gaan wandelen en had ik enige moeite zelf de draad weer op te pakken. Gelukkig hervatte ik me en bleef de schade beperkt met een tussenstand van 110km na 12 uur lopen. Maarten en Jos, die afgelopen jaar ook deelnamen aan de Holland Ultratour, maakten er hun debuut en bleven ook maar door en door en door gaan (Oké, Maarten heeft uurtje in de camper gelegen). Samen met Katie en mij waren zij een van de weinige overgebleven lopers die uiteindelijk de 24 uur hebben volgemaakt.
Halverwege ging ik rekenen en bedacht ik dat elk half uur vier rondes van 944 meter voldoende zou zijn om mijn einddoel te bereiken. Als ik dan tijd over had, mocht ik van mezelf af en toe een stukje wandelen. Maar na een paar uur had ik door dat ik had misgeteld.
En eerlijk gezegd merkte ik ook dat vier rondjes achter elkaar hardlopen ook niet meer lukte. Ik wandelde wat vaker, niet lang, hooguit een halve minuut, maar wel af en aan. Totdat ik na 181 km doorkreeg dat er een andere loper nog geen minuut achter me zat en in dezelfde rond. Yeh, ik had weer een uitdaging. Had de spirit hem voor te blijven, wat zowel mij als de betreffende loper op gang hield. Hij trok halverwege een ander t shirt aan, dus toen had ik hem even niet in de gaten. Dat was wel grappig. Dacht ik dat ik 'm van me had afgeschud, bleek die toch nog op mijn hielen te zitten.
Ik ben trots omdat ik niet heb gelanterfant, omdat ik niet heb opgegeven ondanks wind en regen, omdat mijn vader aan het eind kwam kijken en er zichtbaar van genoot en natuurlijk trots op Erwin die me overdag heeft geholpen en Henriette die me op twee plekken continue aanmoedigde. Op naar nummer 19.
  
- Wilma

Geen opmerkingen:

Een reactie posten